Στα
πεζοδρόμια της ψυχής, παιδιά δακρύζουν
και
στις στοές του νου
κουρνιάζουν
άστεγοι,
καθώς
σιμώνουν οι ανθρωποφύλακες
με
τις πλαστές ελευθερίες .
Σε
λίγο η ελπίδα θα εξοριστεί .
Στο
σώμα θα περνούν ερπύστριες
κι η λιγοστή κραυγή που μένει,
στατιστική
σιωπή θα μετριέται.
Πού
πας με τους καινούργιους Δαναούς
που
παραμόρφωσαν της Ιλιάδας τα πεδία
και
την Οδύσσεια δίχως νόστο ναυαγούν;
Πού
πας;
Τα
πρόσωπα της βίας ναρκισσεύονται
στην
πιό μεγάλη εισβολή του πόνου .
Ξανά
τους χθεσινούς νεκρούς
η
Ιστορία προσκαλεί
τις
λέξεις της αγάπης να φωτίσουν.
Τις
λέξεις που φοράνε τριαντάφυλλα
κι
ακάθεκτες ορμάνε μες το ψέμα .
Στα πεζοδρόμια της ψυχής , παιδιά ματώνουν..
© Σκουρολιάκου Μαρία
