Χρόνια θολά




Χρόνια θολά κι ανάδελφα ποτίζουν  τους ανθρώπους λήθη.  
Το  νου , τους παίρνουν  να μη σκέφτονται .
Γεννούν , σωπαίνουνε , πεθαίνουν.
Γεννούν , σωπαίνουνε,   πεθαίνουν.
Άχ  της αγάπης  ματωμένα  χώματα.
Ανθρώπινο σαφάρι  και  νερό  του Αχέροντα
κι οι μεταπράτες  να διαμελίζονται 
τη λεία των συναλλαγών.
Φυλλομετράει  ανάδρομα  ο άνεμος
τη  βίβλο της ζωής , τα αρχαία  οράματα.
Ελευθερία , ελευθερία .
Στους τοίχους επιτύμβιες φωνές πυροβολούν το δάκρυ
Οι μικροπωλητές πουλάν τις επετείους αξίες με εκπτώσεις



 © Σκουρολιάκου Μαρία